Vind ik dit een leuke foto of is de foto ook echt leuk voor mijn kind?

Vrijdag 7 december zit ik met een moeder foto´s te selecteren voor de albums van haar twee kinderen. Een uitdagende klus, ze heeft haar laptop mee met daarop meer dan 35.000 foto’s. En we gaan die terugbrengen naar zo’n 300 per kind. Ik doe een oefening met haar. Neem haar mee terug naar het moment dat ze moeder werd. Even intunen op haar gevoel, op haar kind en op het moederschap. Ik laat haar in steekwoorden opschrijven wat ze haar kind wil overbrengen, welk verhaal ze wil vertellen. Dat houden we erbij met selecteren. Het helpt mij dat ik haar al heb geïnterviewd over haar beide kinderen en een aardig beeld heb gekregen van wat ze belangrijk vindt dus ik kan haar helpen als ze twijfelt.

Bij een aantal foto’s vraagt ze zich hardop af “vind ik dit een dierbare foto omdat ík het een leuke herinnering vind of is dit nu echt voor mijn kind leuk?’. Een goede vraag. Die zette mij aan het denken.

Een geschenk
Het maken van een album vind ik echt een geschenk voor je kind. Nu al, omdat kinderen heel graag naar zichzelf kijken, graag de albums erbij pakken om daar samen met je in te kijken, omdat ze dingen daardoor ook echt onthouden. Maar ook zo waardevol voor later. Voor als je kinderen groter zijn, als ze zelf vader of moeder worden, als jij er op een gegeven moment niet meer bent.

Mijn eigen jeugdherinnering
Als kind keek ik graag naar mijn kinderfoto’s om te zien hoe grappig ik eruit zag. En ook hoe mijn ouders eruit zagen. Die schitterende kleding van de jaren ’70. En ik koesterde uiteraard de foto’s van mijn vader omdat die me hielpen een beeld te vormen van hem. Maar nu ik ouder ben, en zelf moeder ben, kijk ik anders naar mijn jeugdfoto’s. Ik haal er ook signalen uit over hoe mijn ouders als ouders waren, wat voor moeder mijn moeder was. Wat ze voor me opschreef, wat ze vastlegde en wat dat zegt over wat ze belangrijk vond, waar zij van genoot of wat zij heeft meegemaakt.

Voor nu én voor later
De albums die ik voor mijn kinderen maak, schrijf ik echt voor hen. Voor hoe ze nu zijn. Maar ik deel ook dingen die ze misschien later pas echt begrijpen. Wanneer ze als volwassene de teksten in de albums lezen. Teksten die ze weer anders lezen als ze zelf kinderen hebben.

De albums zijn echt een document voor het leven. Daar geloof ik heel erg in.

Kies je dan een foto die leuk is voor je kind of ook die foto die een herinnering voor jou is? Doe waar jij je goed bij voelt, denk niet teveel na. Het is jouw geschenk aan je kind, het vertelt je kind iets over zichzelf. Maar het vertelt ook altijd iets over jou. En dat is voor je kind net zo waardevol. Daar ben ik van overtuigd.

Dit gastblog is geschreven door Karin Oomen van Your Lovely Memory