De waarde van foto’s
Onderstaand gedicht van de in 2010 overleden schrijver, journalist en dichter, Rudy Kousbroek laat mij voelen hoe waardevol en dierbaar foto’s kunnen zijn. Helemaal in de tijd en na bijvoorbeeld het overlijden van dierbaren. Waar een foto in eerste instantie een weergave van een moment of gebeurtenis zijn, worden ze na verlies, een dierbare herinnering. Een foto kantelt van een gewone afbeelding naar een dierbaar bezit.
Oude schaduwen
Ik heb nog een collectie heel oude schaduwen,
Sommige half vergaan en kwetsbaar,
Een paar nog uit de 18e eeuw.
Kinderschaduwen uit Antwerpen,
De schaduw van een rode lelie,
Een meeuwenschaduw uit Den Helder.
En uit de tijd van Koningin Emma,
Gerafeld maar nog goed herkenbaar,
Schaduwen van grijze dames.
De schaduw van een boom in Frankrijk,
Een vleermuisschaduw uit Zuid-Limburg,
Een grote vliegtuigschaduw uit de oorlog.
Vergeten schaduwen in een lade,
Voel maar, koel als tafelzijde,
Sommige zo fijn als spinrag.
Je moet ze weer netjes opvouwen,
Zorgen dat ze niet scheuren,
En ze beschermen tegen het licht.
----------------------------------------------------
Uit: 'Dierentalen en andere gedichten', 2003.
Schrijver: Rudy Kousbroek
En ook nu, nu we zoveel meer foto’s maken dan vroeger, leggen we dierbare momenten vast. Maar zien we soms door de bomen het bos niet meer. En dat is zonde, foto’s verdienen de aandacht. Door de hoeveelheid foto’s lijkt de waarde van foto’s te dalen. De kunst is de dierbare momenten te selecteren en zorgvuldig te bewaren.
